Αθεΐα
Με τον όρο Αθεϊσμός ή Αθεΐα εννοείται η άρνηση πίστης στην ύπαρξη Θεών ή Θεού. Αθεϊσμός, υπό την ευρύτερη έννοια, δηλώνει την απόρριψη της πίστης στην ύπαρξη θεοτήτων. Σε ακόμη πιο στενή έννοια, η αθεϊα λαμβάνει την συγκεκριμένη θέση πως δεν υπάρχουν θεότητες. Ο αθεϊσμός βρίσκεται σε αντίθεση με τον Θεϊσμό, σύμφωνα με τους οποίους μια θεότητα είναι υπαρκτή. Ο αθεϊσμός (ακόμα και οι μορφές καταφατικού αθεϊσμού) αποτελεί άρνηση πίστης ως ορολογία και ως εστίαση, δηλαδή είναι αρνητισμός (ιδεολογική άρνηση στη θεμελίωσή του) αλλά υπάρχουν συναφείς καταφατισμοί (ο καταφατικός απόλυτος ορθολογισμός εστιάζει στη μελέτη των άπειρων εφικτών λογικών συστημάτων (πειραματικά αξιωματικά συστήματα) [έχει σημασία για την κβαντική θεμελίωση], στην νευροεπιστήμη χωρίς εξωεγκεφαλική υπερφυσική, στην χημική εξέλιξη/ χημική αβιογένεση της ζωής κ.α. Καταφατικά αθεϊστικά συνώνυμα είναι ο φυσισμός (φύσις + -ισμός, αγγλ. physicalism), η μεταφυσική/οντολογική φυσιοκρατία (αγγλ. metaphysical naturalism) και ο συγκριτικός πολυεκδοχικός νεολογικισμός (ο κλασικός λογικισμός αλλά και ο αρχικός νεολογικισμός βασίζονταν στην εσφαλμένη θεώρηση ότι μόνο μία λογική θεμελίωση είναι εφικτή [το δήθεν μοναδικό θεμέλιο λογικό σύστημα]). Η αθεΐα εμφανίστηκε περίπου την ίδια χρονική περίοδο στην Αρχαία Ελλάδα και την Κίνα. Επεκτάθηκε στην Αρχαία Ρώμη, αλλά εξασθένισε δραματικά κατά την περίοδο του Μεσαίωνα στην Ευρώπη. Μετά την αναγέννηση και τον Διαφωτισμό, ο αθεϊσμός ξαναεμφανίστηκε στην Ευρώπη, και επηρέασε αρκετά φιλοσοφικά και πολιτικά ρεύματα του 19ου και 20ου αιώνα. Σήμερα οι άθεοι/αθεϊστές αριθμούν σημαντικά ποσοστά, αν και δύσκολο να καταμετρηθούν επακριβώς εξ αιτίας της πληθώρας ορισμών, και είναι σε ανάπτυξη.