Κλίσεις ρημάτων/Αρχαία Ελληνικά/Οριστική Ενεργητικής/Ενεστώτας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτα: Αναιρέθηκε |
||
Γραμμή 46: | Γραμμή 46: | ||
Βλάπτ-ετε |
Βλάπτ-ετε |
||
Βλάπτ- |
Βλάπτ-πουσι(ν) |
||
Αναθεώρηση της 15:07, 4 Οκτωβρίου 2023
Σε αυτό το μάθημα θα μάθουμε πολύ απλά, πως να κλίνουμε εύκολα την οριστική ενεστώτα της ενεργητικής φωνής. Ο Ενεστώτας είναι ένας παροντικός χρόνος δηλαδή δείχνει μια πράξη που γίνεται τώρα αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Το κλειδί για να μάθουμε σωστά αυτόν τον χρόνο (καθώς και άλλους) είναι να μάθουμε της καταλήξεις του.
Επίσηςστην υποτακτική έγκλιση διαθέτουν
μόνο ενεστώτας, ο αόριστος και ο παρακείμενος η καταλήξεις που παρουσιάζει είναι:-η-,η με υπογεγραμμένη και-ω-.
Οι καταλήξεις της οριστικής ενεστώτα είναι οι ακόλουθες:
Α' ενικό -ω
Β' Ενικό -εις
Γ' Ενικό -ει
Α' Πληθυντικό -ομεν
Β' Πληθυντικό -ετε
Γ' Πληθυντικό -ουσι(ν)*
Για να κατανοήσουμε καλύτερα την θέση της κατάληξης στον Ενεστώτα, ας κλίνουμε για παράδειγμα τα ρήματα λύω και βλάπτω (λύω στα νέα Ελληνικά σημαίνει λύνω).
λύ-ω
λύ-εις
λύ-ει
λύ-ομεν
λύ-ετε
λύ-ουσι(ν)
Βλάπτ-ω
Βλάπτ-εις
Βλάπτ-ει
Βλάπτ-ομεν
Βλάπτ-ετε
Βλάπτ-πουσι(ν)
Δηλαδή στα θέματα λύ και βλαπτ προσθέτουμε κάθε φορά μια διαφορετική κατάληξη.