Η εξέλιξη και η διάδοση των συστημάτων διαχείρισης μάθησης

Προσθήκη συνδέσεων
Από Βικιεπιστήμιο

Η ιστορία των συστημάτων διαχείρισης μάθησης[επεξεργασία]

Στις μέρες μας, τα ΣΔΜ (συστήματα διαχείρισης μάθησης) χρησιμοποιούνται ενεργά από εκπαιδευτές, φοιτητές και ιδρύματα προκειμένου να παρέχουν ένα καλύτερα μαθησιακό περιβάλλον για τους φοιτητές αλλά και για τους διδάσκοντες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πώς ξεκίνησαν όμως; Η πρώτη εμφάνιση των συστημάτων διαχείρισης μάθησης στην εκπαίδευση χρονολογείται τα τέλη της δεκαετίας του 1990. Αυτά τα συστήματα, αρχικά αναφέρονταν με διάφορα ονόματα, όπως πλατφόρμες μάθησης, συστήματα διαχείρισης διδασκαλίας και συστήματα διαχείρισης περιεχομένου, ενώ σήμερα είναι ευρέως γνωστά ως συστήματα διαχείρισης μάθησης [1]. Η ανάπτυξη των πολυμέσων και η ανάπτυξη του διαδικτύου έχουν συμβάλλει σημαντικά στην αυξημένη υιοθέτηση αυτών των συστημάτων από τα πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο[2]. Για να διευκολυνθεί ο σχεδιασμός των μαθημάτων, η παράδοση του περιεχομένου των μαθημάτων και των εργαλείων μάθησης, και η διαχείριση τους σε ασύγχρονα και σύγχρονα περιβάλλοντα μάθησης, αναπτύχθηκαν οδηγίες και πρότυπα για τη δημιουργία και την ανάπτυξη ΣΔΜ. Τα πρότυπα αυτά είναι τα Instructional Management System Standards (IMS 2003) και Shareable Content Object Reference Model (SCORM 2003) που αναπτύχθηκαν από την κοινότητα Advanced Distributed Learning [3].

Επειδή τα ΣΔΜ έχουν αναπτυχθεί από πολλές ομάδες και έχουν διάφορα χαρακτηριστικά που διαφέρουν μεταξύ τους, ένα σταθερό γενικό μοντέλο δεν θα μπορούσε να περιλαμβάνει όλα τα χαρακτηριστικά των διαφορετικών συστημάτων. Ωστόσο, υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά σε όλα τα ΣΔΜ, όπως η ασύγχρονη και σύγχρονη επικοινωνία, η ανάπτυξη και διαχείριση περιεχομένου, η αξιολόγηση και η διαχείριση της τάξης και των μαθητών[4]. Το Moodle είναι ένα παράδειγμα ενός ΣΔΜ ανοιχτού κώδικα[5].

Συστήματα διαχείρισης μάθησης που χρησιμοποιούνται σήμερα[επεξεργασία]

Τα συστήματα διαχείρισης μάθησης χρησιμοποιούνται συνεχώς από τα ιδρύματα προκειμένου να παρέχουν ένα καλύτερο μαθησιακό περιβάλλον[6]. Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα της Edutechnica[7] για το μερίδιο αγοράς των ΣΔΜ, που διεξήχθη την άνοιξη του 2022, υπάρχουν πέντε κυρίαρχα ΣΔΜ, Blackboard, Canvas, Brightspace, Moodle, και Sakai, με το Canvas να λαμβάνει την υψηλότερη θέση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τέτοια συστήματα χρησιμοποιούνται από το διδακτικό προσωπικό όλων των διαπιστευμένων ιδρυμάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τέλος, η έρευνα δείχνει ότι οι εγγραφές των φοιτητών σε ορισμένες περιοχές αρχίζουν να ανακάμπτουν από τα χαμηλά επίπεδα της πανδημίας καθώς επίσης όλο και περισσότερα ιδρύματα προσφέρουν ευελιξία όσον αφορά την παροχή μαθημάτων σε ασύγχρονη, υβριδική και σύγχρονη μορφή.

Το μέλλον των συστημάτων διαχείρισης μάθησης[επεξεργασία]

Μια βελτιωμένη και απλουστευμένη μελλοντική εφαρμογή των ΣΔΜ μπορεί να περιλαμβάνει τη χρήση πολλαπλών συσκευών, όπως υπολογιστές, tablet και smartphone. Αυτό θα επέτρεπε τόσο στους εκπαιδευτές όσο και στους μαθητές να δημιουργούν παρουσιάσεις με διαδραστικό περιεχόμενο, να συνεργάζονται σε διάφορες εργασίες καθώς επίσης και να μοιράζονται ή να συλλέγουν δεδομένα στο πλαίσιο της μαθησιακής διαδικασίας. Άλλες λειτουργίες που θα μπορούσαν να προστεθούν σε μελλοντικές εκδόσεις των ΣΔΜ είναι: η διαλειτουργικότητα, ο αυτοματισμός, η εξατομικευμένη μάθηση και η συνεργασία.

Διαλειτουργικότητα[επεξεργασία]

Η διαλειτουργικότητα αναφέρεται στην απρόσκοπτη συνεργασία των διαφορετικών συστημάτων και συσκευών. Αυτή είναι μία σημαντική λειτουργία των ΣΔΜ, καθώς επιτρέπει στους μαθητές αλλά και στους εκπαιδευτές να έχουν πρόσβαση και να χρησιμοποιούν την εφαρμογή από οποιαδήποτε συσκευή, ανεξάρτητα από το λειτουργικό σύστημα που χρησιμοποιούν. Αυτό μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την εμπειρία του κάθε χρήστη καθώς καθιστά το σύστημα πιο προσβάσιμο[8].

Αυτοματισμός[επεξεργασία]

Ο αυτοματισμός είναι ένα άλλο βασικό χαρακτηριστικό των μελλοντικών ΣΔΜ. Ειδικότερα, αναφέρεται στην ικανότητα του συστήματος να εκτελεί αυτόματα επαναλαμβανόμενες μικροεργασίες, όπως η βαθμολόγηση εργασιών, η παροχή αξιολόγησης και η παρακολούθηση της προόδου των μαθητών. Ο αυτοματισμός μπορεί να εξοικονομήσει χρόνο και προσπάθεια τόσο για τους μαθητές όσο και για τους διδάσκοντες, επιτρέποντάς τους να επικεντρωθούν σε πιο σημαντικές εργασίες.

Εξατομικευμένη μάθηση[επεξεργασία]

Η εξατομικευμένη μάθηση είναι μια εξίσου σημαντική λειτουργία των μελλοντικών ΣΔΜ[9]. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρεται στην ικανότητα του συστήματος να προσαρμόζει τη μαθησιακή εμπειρία στις ανάγκες και τις προτιμήσεις του εκάστοτε μαθητή. Με τη χρήση προσωπικών δεδομένων και αναλυτικών στατιστικών στοιχείων θα μπορεί να προσδιοριστεί ο καλύτερος πιθανός τρόπος παρουσίασης πληροφοριών για κάθε μαθητή, ενώ παράλληλα θα παρέχεται εξατομικευμένη αξιολόγηση και υποστήριξη για εκείνον[10].

Συνεργασία[επεξεργασία]

Τέλος, η συνεργασία είναι μια από τις σημαντικότερες πιθανές προσθήκες στα μελλοντικά ΣΔΜ. Με άλλα λόγια, αναφέρεται στην ικανότητα των μαθητών και των εκπαιδευτών να συνεργάζονται σε καθήκοντα, έρευνες και άλλες εργασίες. Η συνεργασία μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τη μαθησιακή εμπειρία, καθώς επιτρέπει στους μαθητές να μοιράζονται ιδέες και να συνεργάζονται για την επίλυση προβλημάτων. Θα επιτρέπει επίσης στους εκπαιδευτές να παρέχουν καθοδήγηση και υποστήριξη στους μαθητές όσο εκείνοι θα εργάζονται στις ανατεθειμένες εργασίες.

Παραπομπές[επεξεργασία]

  1. ↑ Coll, S. D. (2015). Enhancing Students’ Learning Experiences Outside School (LEOS) Using Digital Technologies (Doctoral dissertation). Curtin University.
  2. ↑ Coates, H., James, R., & Baldwin, G. (2005). A critical examination of the effects of learning management systems on university teaching and learning. Tertiary Education & Management, 11(1), 19-36.
  3. ↑ Coates, H., James, R., & Baldwin, G. (2005). A critical examination of the effects of learning management systems on university teaching and learning. Tertiary Education & Management, 11(1), 19-36.
  4. ↑ Kabassi, K., Dragonas, I., Ntouzevits, A., Pomonis, T., Papastathopoulos, G., & Vozaitis, Y. (2016). Evaluating a learning management system for blended learning in Greek higher education. Springer Plus, 5(1), 1–12.
  5. ↑ Dougiamas, M., & Taylor, P. C. (2003). Moodle: Using learning communities to create an open source course management system. Proceedings of the EDMEDIA 2003 Conference, Honolulu, HI. Retrieved from http://dougiamas.com/writing/edmedia2003/
  6. ↑ Correia, A.-P. (2018) (Ed.). Driving Educational Change: Innovations in Action. eBook, available at https://ohiostate.pressbooks.pub/drivechange/
  7. ↑ Edutechnica. (2022). LMS data – Spring 2022 updates. Edutechnica: EdTech Talk and Analysis. Retrieved from https://edutechnica.com/2022/07/08/lms-data-spring-2022-updates
  8. ↑ Brown, M., Dehoney, J., & Millichap, N. (2015). The Next Generation Digital Learning Environment. A Report on Research. Educause Learning Initiative paper. Retrieved from https://www.digitallernen.ch//wp-content/uploads/2016/02/eli3035.pdf
  9. ↑ Society for Learning Analytics Research. (2011). Open Learning Analytics: an integrated & modularized platform [Concept paper]. Retrieved from http://solaresearch.org/wp-content/uploads/2011/12/OpenLearningAnalytics.pdf
  10. ↑ Abbott, J., Basham, J., Nordmark, S., Schneiderman, M., Umpstead, B., Walter, K., & Wolf, M. (2014). Technology-enabled personalized learning: Findings & recommendations to accelerate implementation. NC State University Summit on Personalized Learning. Retrieved from http://www.fi.ncsu.edu/wp-content/uploads/2014/02/TEPLS_report-FINAL-051415.pdf
Ανακτήθηκε από «https://el.wikiversity.org/w/index.php?title=Η_εξέλιξη_και_η_διάδοση_των_συστημάτων_διαχείρισης_μάθησης&oldid=30524»