Νεοϊνδοευρωπαϊκή Μάθημα 10

ΝΕΟΪΝΔΟΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΜΑΘΗΜΑ 10

ΜΙΑ ΤΕΧΝΗΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

(Με βάση το σχετικό δικό μας βιβλίο (των Ιωαννίδη Κ. & Ιωαννίδου Αικ.) του 2008) --ΚώτσονΙωαν 19:46, 27 Αυγούστου 2009 (UTC)

ΜΑΘΗΜΑ 10. Η υποτακτική σύνδεση. Αιτιολογικές, τελικές και αποτελεσματικές προτάσεις.

10.1.1. Γενικά για τις αιτιολογικές, τελικές και αποτελεσματικές προτάσεις.

Οι επιρρηματικές δευτερεύουσες προτάσεις είναι οι αιτιολογικές, οι τελικές, οι αποτελεσματικές ή συμπερασματικές, οι υποθετικές, οι εναντιωματικές ή παραχωρητικές, οι χρονικές και οι αναφορικές επιρρηματικές. Γενικά όλες ισοδυναμούν με επιρρηματικό προσδιορισμό, που συμπληρώνει μία πρόταση ή έναν όρο πρότασης. Οι αιτιολογικές προτάσεις είναι προτάσεις κρίσης και αιτιολογούν τον όρο ή την πρόταση που προσδιορίζουν, λειτουργούν δηλαδή ως επιρρηματικοί προσδιορισμοί αιτίας. Και στις δύο γλώσσες μπορούν να δηλώνουν αντικειμενική ή υποκειμενική αιτιολογία και εισάγονται ή εκφέρονται ανάλογα.

Οι αιτιολογικές προτάσεις γενικά εισάγονται με τους κύριους αιτιολογικούς συνδέσμους ὅτι, διότι, ὡς και τους χρονικούς ἐπεί, ἐπειδή και σπανιότερα με διόπερ, ὅτε, ὁπότε, οὕνεκα, ὁθούνεκα και εκφέρονται με τις εγκλίσεις των προτάσεων κρίσεως (οριστική, δυνητική ευκτική και οριστική, ευκτική του πλάγιου λόγου), δεχόμενες γενικά ως ἀρνηση το οὐ. Όταν εξαρτώνται από ρήμα ιστορικού χρόνου, μπορεί να εκφέρονται και με ευκτική του πλάγιου λόγου, όπως συμβαίνει και με τις άλλες δευτερεύουσες προτάσεις.

Οι αιτιολογικές προτάσεις της λατινικής γενικά εισάγονται με τους αιτιολογικούς συνδέσμους quod, quia, cum, quo’niam, quando, quando’quidem, non quo, non quod και εκφέρονται κανονικά με οριστική, δεχόμενες ως άρνηση το non. Αν η αιτιολογία είναι υποκειμενική, δηλαδή προβάλλεται όχι από τον ομιλούντα αλλά από το υποκείμενο της κύριας πρότασης, εκφέρονται με υποτακτική.

Οι τελικές προτάσεις είναι επιρρηματικές προτάσεις επιθυμίας που δηλώνουν το τελικό αίτιο, δηλαδή το σκοπό μιας ενέργειας, και εκφέρονται και στις δύο γλώσσες κανονικά με υποτακτική. Αντιστοιχούν με αναφορική τελική πρόταση, τελικό απαρέμφατο, απαρέμφατο του σκοπού, γενική έναρθρου απαρεμφάτου, επιρρηματικό κατηγορούμενο του σκοπού, τελική μετοχή, προσδιορισμό του σκοπού, εμπρόθετο προσδιορισμό του σκοπού, σουπίνο, γερούνδιο του σκοπού και με γερουνδιακό του σκοπού. Γενικά εισάγονται με τους τελικούς συνδέσμους ἵνα, ὅπως, ὡς (στους ποιητές και με το σύνδεσμο ὄφρα) και με άρνηση με ἵνα μή, ὅπως μή, ὡς μή, εκφέρονται κανονικά με υποτακτική, δεχόμενες γενικά ως άρνηση το μή. Όταν εξαρτώνται από ρήμα ιστορικού χρόνου ή ιστορικού ενεστώτα, μπορεί να εκφέρονται και με ευκτική του πλάγιου λόγου, όπως συμβαίνει και με τις άλλες δευτερεύουσες προτάσεις.

Οι τελικές προτάσεις της λατινικής γενικά εισάγονται με τους τελικούς συνδέσμους ut, quo, ut non, ne, quo’minus και εκφέρονται κανονικά με υποτακτική ενεστώτα, για δήλωση σύγχρονου στο παρόν, ή παρατατικού, για δήλωση σύγχρονου στο παρελθόν, δεχόμενες ως άρνηση το ne ή το ut non, ut ne.

Οι αποτελεσματικές ή συμπερασματικές ή ακολουθίας προτάσεις είναι δευτερεύουσες επιρρηματικές προτάσεις, κρίσεως ή επιθυμίας, που δηλώνουν το αποτέλεσμα ή το επακολούθημα μιας ενέργειας, που εκφράζεται με την κύρια πρόταση και γι’ αυτό ακολουθούν την κύρια πρόταση. Στη λατινική μπορεί να είναι και ουσιαστικές αποτελεσματικές προτάσεις που χρησιμοποιούνται ως αντικείμενα και υποκείμενα προσωπικών και απρόσωπων ρημάτων και εκφράσεων.

Εισάγονται με τους αποτελεσματικούς ή συμπερασματικούς συνδέσμους ὥστε και ὡς και εκφέρονται, όταν το συμπέρασμα είναι αντικειμενικό ή όταν φανερώνουν αποτέλεσμα που είναι ή θεωρείται πραγματικό, δεχόμενες ως άρνηση το οὐ, με τις εγκλίσεις των προτάσεων κρίσεως (οριστική, δυνητική οριστική, δυνητική ευκτική και σπανιότερα με ευκτική του πλάγιου λόγου). Εκφέρονται με απαρέμφατο, δεχόμενες ως άρνηση το μή, όταν το συμπέρασμα είναι υποκειμενικό ή όταν φανερώνουν αποτέλεσμα ενδεχόμενο ή δυνατό.

Οι αποτελεσματικές προτάσεις της λατινικής γενικά εισάγονται με τους συμπερασματικούς συνδέσμους ut, ut non (ut nemo, ut nihil, ut nullus, ut numquam), quin και εκφέρονται πάντοτε με υποτακτική ενεστώτα ή παρατατικού, όταν το αποτέλεσμα παρίσταται ως γινόμενο ή δυνάμενο να ακολουθήσει, και με υποτακτική παρακειμένου ή υπερσυντελίκου, όταν το αποτέλεσμα παρίσταται ως συντελεσμένο. Μπορεί να είναι και ουσιαστικές αποτελεσματικές προτάσεις που χρησιμοποιούνται α) ως αντικείμενα, υποκείμενα προσωπικών και απρόσωπων ρημάτων β) για να δηλώσουν γεγονός, συμβάν ως υποκείμενα απρόσωπων ρημάτων και γ) για να δηλώσουν κάτι που απομένει, υπολείπεται, ως υποκείμενα απρόσωπων ρημάτων.

10.1.2. Οι αιτιολογικές, τελικές και αποτελεσματικές προτάσεις της Νέοϊνδοευρωπαϊκής.

Οι επιρρηματικές δευτερεύουσες προτάσεις της Νεοϊνδοευρωπαϊκής είναι οι αιτιολογικές, οι τελικές, οι αποτελεσματικές ή συμπερασματικές, οι υποθετικές, οι εναντιωματικές, οι παραχωρητικές, οι χρονικές, οι αναφορικές επιρρηματικές και οι τροπικές. Γενικά όλες ισοδυναμούν με επιρρηματικό προσδιορισμό, που συμπληρώνει μία πρόταση ή έναν όρο πρότασης. Οι αιτιολογικές προτάσεις είναι προτάσεις κρίσης και αιτιολογούν τον όρο ή την πρόταση που προσδιορίζουν, λειτουργούν δηλαδή ως επιρρηματικοί προσδιορισμοί αιτίας. Οι τελικές προτάσεις είναι επιρρηματικές προτάσεις επιθυμίας που δηλώνουν το τελικό αίτιο, δηλαδή το σκοπό μιας ενέργειας. Οι αποτελεσματικές ή συμπερασματικές ή ακολουθίας προτάσεις είναι δευτερεύουσες επιρρηματικές προτάσεις, κρίσεως ή επιθυμίας, που δηλώνουν το αποτέλεσμα ή το επακολούθημα μιας ενέργειας, που εκφράζεται με την κύρια πρόταση και γι’ αυτό ακολουθούν την κύρια πρόταση.

Οι επιρρηματικές δευτερεύουσες προτάσεις της Νεοϊνδοευρωπαϊκής, όπως και οι ονοματικές, χρησιμοποιούνται πολύ περισσότερο από ό,τι χρησιμοποιούνται στις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες, γιατί καλύπτουν και το κενό των επιρρηματικών μετοχών αλλά και του απαρεμφάτου που δεν υπάρχουν στη Νεοϊνδοευρωπαϊκή. Επί πλέον η Νεοϊνδοευρωπαϊκή χρησιμοποιεί και τις τροπικές προτάσεις για να εκφράζει το δηλούμενο από τις τροπικές μετοχές των κλασικών γλωσσών. Εισάγονται1 και εκφέρονται με απλούστατο τρόπο, όπως φαίνεται από τον παρακάτω πίνακα.

ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Εισαγωγή

Αιτιολογικές / dioti2, dioti u

Τελικές / ina3, ina u

Αποτελεσματικές / oste4,5, oste u

Υποθετικές / ean, ean u

Εναντιωματικές / anke, anke u

Παραχωρητικές / kean, kean u

Χρονικές / ote, eos, prin, afou, ote u

Αναφορικές επιρρημ. / opos κ.ά.

Τροπικές / eno, eno u

Εκφέρονται με οριστική χωρίς ή με εγκλιτικά μόρια (an, ken6) ανεξάρτητα από το ρήμα εξάρτησης.

Οι επιρρηματικές δευτερεύουσες αιτιολογικές, τελικές και αποτελεσματικές ή συμπερασματικές προτάσεις, όταν εξαρτώνται από ρήμα ιστορικού χρόνου εκφέρονται κανονικά με τους χρόνους που απαιτούνται λογικά από το νόημα, χωρίς ιδιαίτερες αλλαγές ή κανόνες του πλάγιου λόγου. Όταν δηλώνουν υποκειμενικότητα ο εισαγωγικός σύνδεσμος ακολουθείται από το μόριο taha. Χρησιμοποιούνται ως επιρ-ρηματικοί προσδιορισμοί και παίρνουν ως άρνηση το u.

Όταν το ρήμα είναι ιστορικού χρόνου αλλά η ενέργεια αναφέρεται στο μέλλον και όχι στο παρελθόν, ο εισαγωγικός σύνδεσμος συνοδεύεται από το μόριο an. Ακολουθούν τη σειρά των όρων των κύριων προτάσεων και αν για οποιονδήποτε λόγο το ονοματικό υποκείμενο δε βρίσκεται στην αρχή της πρότασης και μπροστά από το ρήμα του, στην κανονική του θέση μπαίνει η αντίστοιχη προσωπική αντωνυμία. Αν για οποιονδήποτε λόγο το αντικείμενο βρίσκεται στην αρχή της πρότασης, ή υπάρχει φόβος να θεωρηθεί υποκείμενο, συνοδεύεται από το εμφατικό μόριο ge.

10.2.1. Λεξιλόγιο.

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΝΕΟΪΝΔΟΕΥΡΩΠΑΪΚΗ

ΛΕΞΗ - ΘΕΜΑ / ΛΕΞΗ - ΣΗΜΑΣΙΑ

Ἑρμῆς < Ἑρμέ-ας - Erme / Ermes, se - Ερμής

ἐκτίμησις < -εως - ektimese / ektimese, se - εκτίμηση

γῆ < γαῖα - gai / gai, se - γη

μορφ-ή / morf / morf, se - μορφή

θνητ-ός - tnet / tnet, se - θνητός

εἰσέρχ-ομαι - eisi / eisi, eg - μπαίνω

ἐργαστήρι-ον - ergasteri / ergasteri, se - εργαστήριο

ἀγαλματοποι-ός - agalmatopoi / agalmatopoi, se - αγαλματοποιός

πρῶτον (επίρρημα) - proton / proton - πρώτο

ἄγαλμα < -ατος - agalmat / agalmat, se - άγαλμα

Ζεύς - Zeus / Zeus, se - Ζεύς, Δίας

τιμ-ή - tim / tim, se - τιμή

δραχμ-ή - drahm / drahm, se - δραχμή

χαμηλ-ός - hamel / hamel, se - χαμηλός

ὑψηλ-ός - upsel / upsel, se - υψηλός

Ἥρα - Era / Era, se - Ήρα

Ποσειδῶν - Poseidon / Poseidon, se - Ποσειδώνας

Πλούτων - Plouton / Plouton, se - Πλούτωνας

Ἀφροδίτη - Afrodite / Afrodite, se - Αφροδίτη

τελικ-ῶς - telike / telike - τελικά

ἐμπόρι-ον - empori / empori, se - εμπόριο

ζητέ-ω - zete / zete, eg - ζητώ

ἐζήτουν - zeteba / zeteba, eg - ζητούσα

ζητήσω - zeteso / zeteso, eg - θα ζητήσω

ἐζήτησα - zetesa / zetesa, eg - ζήτησα

ἐζήτηκα - zeteka / zeteka, eg - έχω ζητήσει

ἀγοράζ-ω - agoraz / agoraz, eg - αγοράζω

δωρεάν - dorean / dorean - δωρεάν

θαμά - tama / tama - συχνά

κατώτερ-ος - katoion / katoion, se - κατώτερος

ἀνώτερ-ος - anoion / anoion, se - ανώτερος

ὑπέρτερ-ος - uperion / uperion, se - υπέρτερος

10.2. 2. Κείμενο

ΓΑΛΛΙΚΟ1

Un jour Mercure voulant savoir le cas qu’ on faisait de lui sur la terre prit la figure d’ un mortel et entra dans l’ atelier d’ un statuaire. Il y aperçut d’ adord une statue de Jupiter et en demanda le prix. Quand on lui eut dit une drachme, il sourit du bon marché de la statue de son père. «Et cette Junon, dit-il, combien»? – «Elle vaut un peu plus». Enfin, voyant sa statue et croyant qu’ elle valait beaucoup, puisque c’ était la statue du dieu du commerce et du messager des dieux, il demanda qu’ on lui dit son prix. – «Si vous m’ achetez les deux autres, répondit le statuaire, je vous donnerai celle-ci pardessus le marché». Nous sommes souvent estimés par autrui bien audessus de la valeur que nous nous attribuons à nous.

ΝΕΟΪΝΔΟΕΥΡΩΠΑΪΚΟ

Ene emer se Ermes, dioti boulba na an he matsa (ή matsaein) ton un ektimese he ehba in se gai, he labsa se morf of ene tnet ke he eiserhsa eis se ergasteri of ene agalmatopoi. He diakrinsa ekei enike (πρῶτον) se agalmat of se Zeus ke he erotasa peri seon tim. Ote hes legsa en drahm te he, he gelasa eneka se hamel tim of se agalmat of seo pater. “Ke sato se Era, he legsa, poson?” “Ha aksid polle pollion”. Telike, eno oraba seon agalmat ke eno nomidba oti hon aksidba polle, afou hon esba se agalmat of se te of se enpori ke of se angeliofor of se tees, he zetesa na an hes legsa se tim te he of se agalmat. “Ean an tu agorazsa se duo enikes, he apokrinsa se agalmatopoi, eg doso te tu toton dorean». Nos ektimaor polle katoione polle tama par se alles apo se aksi on ge nos apodo te nos.

10.2.3. Σχόλια.

dioti boulba, na an he matsa, ton un he ehba, he labsa, he eiserhsa: διότι ήθελε, να μάθει, τι είχε, πήρε, μπήκε, ρήματα της αιτιολογικής, της βουλητικής, της πλάγιας ερωτηματικής και των δύο κύριων προτάσεων, ene emer: μία ημέρα, αιτιατική του χρόνου, se Ermes: ο Ερμής, υποκείμενο, ektimese: εκτίμηση, αντικείμενο, in se gai: στη γη, εμπρόθετος τόπου, se morf: τη μορφή, αντικείμενο, of ene tnet: ενός θνητού, γενική κτητική, eis se ergasteri: στο εργαστήριο, εμπρόθετος κίνησης, of ene agalmatopoi: ενός αγαλματοποιού, γενική κτητική.

he diakrinsa, he erotasa: διέκρινε, ερώτησε, ρήματα των δύο κύριων προτάσεων, ekei, enike: εκεί, πρώτα, επιρρηματικοί προσδιορισμοί, se agalmat: το άγαλμα, αντικείμενο, of se Zeus: του Δία, γενική κτητική ή αντικειμενική.

ote hes legsa, he gelasa: όταν είπαν, γέλασε, ρήματα της χρονικής και της κύριας πρότασης, en drahm: μία δραχμή, αντικείμενο, te he: σε αυτόν, έμμεσο αντικείμενο, eneka se hamel tim: για τη χαμηλή τιμή, εμπρόθετος της αιτίας, of se agalmat: του αγάλματος, γενική κτητική, of seo pater: του πατέρα του, γενική κτητική ή αντικειμενική.

he legsa, ha aksid, eno oraba, eno nomidba, oti hon aksidba, afou hon esba, he zetesa, na an hes legsa: είπε, αυτή αξίζει, ενώ έβλεπε, ενώ νόμιζε, ότι άξιζε, αφού ήταν, ζήτησε, να πουν, ρήματα της ευθείας ερώτησης, της κύριας, των δύο τροπικών, της χρονικής, της κύριας, της βουλητικής, sato se Era: αυτή η Ήρα, υποκείμενο, polle pollion: πολύ περισσότερο, τelike: τελικά, επιρρηματικός χρόνου, seon agalmat: το άγαλμά του, αντικείμενο, se agalmat: υποκείμενο, of se te: του θεού, γενική αντικειμενική, of se enpori ke of se angeliofor: του εμπορίου και του αγγελιοφόρου, of se Tees: των θεών, γενική κτητική, se tim: την τιμή, αντικείμενο, te he: σε εκείνον, έμμεσο αντικείμενο, of se agalmat: του αγάλματος, γενική υποκειμενική.

ean an tu agorazsa, he apokrinsa, eg doso : αν αγοράσεις, απάντησε, θα δώσω, ρήματα της υποθετικής και των δύο κύριων προτάσεων, se duo enikes: τα δύο πρώτα, αντικείμενο, te tu: σε σένα, έμμεσο αντικείμενο, dorean: δωρεάν.

nos ektimaor, on ge nos apodo: εκτιμούμαστε, την οποία μας αποδίδουν, ρήματα της κύριας και της αναφορικής πρότασης, polle katoione: πολύ κατώτερα, tama: θαμά, συχνά, par se alles: από τους άλλους, ποιητικό αίτιο, apo se aksi: από την αξία, εμπρόθετος σύγκρισης, te nos: σε μας, έμμεσο αντικείμενο.

10.3. Ασκήσεις.

10.3.1. Γράψε δίπλα στις αρχαίες ελληνικές λέξεις τις αντίστοιχες λέξεις της Νεοϊνδοευρωπαϊκής:

ΑΡΧ. ΕΛΛ. ΛΕΞΗ / ΝΕΟΪΝ. ΛΕΞΗ

καθέζ-ομαι eg

κάμ-ν-ω

κακοθήμων < ἀμελής se

καπηλεῖ-ον

κακῶς ποιῶ

καρηβαρέ-ω

καλέ-ω

καρίς < -ίδος

καλιά < καλύβα

καρκίν-ος > κάβουρας

καλλίθριξ, < -τριχος

κατά πόδας

καλλύν-ω

κατάγ-ω

κάλυξ < -υκος

καταγιγνώσκω

10.3.2. Γράψε δίπλα στις λέξεις της Νεοϊνδοευρωπαϊκής τις αντίστοιχες αρχαίες ελληνικές λέξεις:

ΝΕΟΪΝΔ. ΛΕΞΗ ΑΡΧ. ΕΛΛ. ΛΕΞΗ

katag, eg

keutmon, se

katamat, eg

kedesti, se

katasmuh, eg

kibd, se

katerh, eg

kinduneu, eg

katorug, se

kelain, se

kahlek, se

kisere, se

keleut, se

for, se

keir, eg

kolofon, se

10.3.3. Συμπλήρωσε τα κενά με προτάσεις στον παρακάτω πίνακα:

ΕΙΔΟΣ / ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Αιτιολογική / .........................................................

Τελική / Se didaskal feugsa tahee, ina he an isa eis se lukei.

Συμπερασματική / .......................................................

Αιτιολογική / .......................................................

Τελική / ..........................................................

Συμπερασματική / .......................................................

Αιτιολογική / ........................................................

Τελική / ................................................................

Συμπερασματική / .........................................................

Αιτιολογική / Nos, o paides, es eutuhes, dioti nos es paides.

Τελική / ................................................................

Συμπερασματική ........................................................

10.3.4. Ανάλυσε γραμματικά και συντακτικά τις παρακάτω περιόδους:

Se Ariaios ferorba epi se amaks (ἅμαξα), dioti he troorsa (τι-τρώ-σκ-ω, τραυματίζω). Nun eg feugso, dioti tu u tel eg ge. Se atenaies katagnosa se tanat of se Sokrates, dioti taha he diafteirba (διέφθειρε) se nees. Eg lupeor dioti tu u eh poll hremates. Se strateges aporeba, dioti se Kuros u fainorba. Se atenaies nomidba oti se spondes (αἱ σπονδαί, οι συνθήκες) luorken, dioti hes polemesa kontra se Spartiates. Eg ofeil megal harit te se tees, dioti hes dosa (ἔδοσαν, έδωσαν) tu ge te eg. Hes kategoreba se Ksenofon, dioti diokba se stratiotes. Age tu kolaz (κολάζω, τιμωρώ) se pateses (τα πάθη), ina tu u timoreorsa. Age u tu speud (σπεύδω) na tu ploute (πλουτέω, πλουτίζω), ina u taheie gensa penet (πένης).

Se Abrokomas katakaisa (κατέκαυσε) se ploies, ina an u se Kuros diabainsa. Se Timoteos daneidor hili drahmes, ina an dosa illad te se boiotes. Eg u egeirsa tu ge, ina tu katadartan edeiste (ἥδιστα, ευχάριστα). Age tu gumnaz tu ge isto, ina an tu gensa ishur. As an nos i eis se dikastes, ina an hes dikazsa nos. Hon uparhba poll hion (χιών) ke psuhes (ψῦχος), oste se udat pegorba ( ἐπήγνυτο, πάγωνε). Se aletei es toson ishur, oste epikrate. Had uparh poll mehanes te nos, oste an nos diafeugsa se tanat (τὸν θάνατον). Hes poieba poll kraug, oste ke se ehtres akouba. Poll presbeies dosa hremates, oste nos u epitesa.

10.3.5. Σχημάτισε περιόδους με τις λέξεις:

1. ene emer, se Ermes, boulba, na an he matsa, to, esba, se, pater, seo.

2. he labsa, se morf, of ene tnet, ke, he eiserhsa, eis ene, oik.

3. he orasa, ekei, enike, se agalmat, of se pater, Zeus ke, he, gelasa.

4. ote, hes legsa, poll, drahm, he gelasa, ke, lab, se agalmat, of seo pater.

5. telike, eno oraba, he, zetesa, na an agorazsa, ene autokinet.

6. afou, hon esba, se te of se enpori, he, boulba, agation, tim.

7. he zetesa, na an hes legsa, se te, se, tim, of se bubl.

8. ean, tu es, agat, antrop, eg doso, toton, dorean, te tu.

9. nos ektima, tama, polle katoione, se alles, antropes.

10. hon uparh ene mehan in toton ergasteri, o pater.

10.3.6. Μετάφρασε στη Νεοϊνδοευρωπαϊκή τις περιόδους:

1. Ο Αριαίος τραυματίστηκε και μεταφερόταν με κάρο.

2. Επειδή δε με θέλετε εδώ θα φύγω και θα πάω στο σπίτι του αδελφού μου.

3. Λυπάμαι γιατί σας δημιουργήσαμε πολλά προβλήματα.

4. Σας οφείλω μεγάλη χάρη, γιατί με φιλοξενήσατε στο ξενοδοχείο σας.

5. Πρέπει να τιμωρείς τους κακούς μαθητές, για να γίνονται καλύτεροι.

6. Φρόντιζε να γίνεις πλούσιος, για να βοηθάς τους ανθρώπους.

7. Ο γιατρός μου είπε να κοιμάμαι πολύ για να γίνω καλά.

8. Υπάρχουν εδώ πολλά φαγητά, ώστε να φθάσουν για όλους.

9. Έβγαζαν τόσο δυνατές κραυγές ώστε φοβήθηκαν και έφυγαν.

10. Η αδικία είναι κακή και βγάζει μάτι.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ Νεοϊνδοευρωπαϊκή Μάθημα 11