Πρόγραμμα Σπουδών Γλώσσας Α΄Δημοτικού
1. Σκοπός της διδασκαλίας του µαθήµατος
Η διδασκαλία του µαθήµατος της γλώσσας στο ∆ηµοτικό αποσκοπεί στην ανάπτυξη της ικανότητας των µαθητών να χειρίζονται µε επάρκεια και αυτοπεποίθηση, συνειδητά, υπεύθυνα, αποτελεσµατικά και δηµιουργικά το γραπτό και τον προφορικό λόγο, ώστε να συµµετέχουν ενεργά στη σχολική και την ευρύτερη κοινωνία τους.
Η θεώρηση της γλώσσας
Για την επίτευξη του σκοπού δεν υιοθετείται µία ορισµένη θεωρία της γλώσσας, αλλά επιχειρείται µία επιλεκτική και συνδυαστική εφαρµογή θεωριών, µε γνώµονα τις ανάγκες της [διδακτικής]. Κατά συνέπεια, η γλώσσα αντιµετωπίζεται στη φυσική της πολυπλοκότητα, στο µέτρο που αφορά το παιδί και υπαγορεύει το περιεχόµενο της γλωσσικής παιδείας. Η γλώσσα νοείται καταρχήν ως σύστηµα επικοινωνίας µε βάση τον αρθρωµένο λόγο. Συνεπώς, γίνεται αντικείµενο µελέτης τόσο ως αφηρηµένο σύστηµα σχέσεων όσο και ως λειτουργία του συστήµατος σε πραγµατικές συνθήκες. Έπειτα, ο χειρισµός της γλώσσας ακολουθεί την ευρύτερα αποδεκτή άποψη ότι πρόκειται για µέσο προαγωγής της διανόησης και, ειδικά, της δηµιουργικής και κριτικής σκέψης. Ειδικότερα, η γλώσσα συνιστά φορέα και µέσο υλοποίησης των σκοπών των υπόλοιπων µαθηµάτων και γενικά της εκπαίδευσης. Ωστόσο, η αντιµετώπιση της γλώσσας ως εργαλείου (µάθησης στον σχολικό και εξωσχολικό χώρο αλλά και διεξαγωγής του µαθήµατος) συνυπάρχει µε τη θεώρησή της ως αξίας και ως φορέα πολιτισµού. Από την άλλη πλευρά, η γλώσσα αντιµετωπίζεται ως µέσο δράσης και αλληλεπίδρασης των ανθρώπων, καθώς και ως µέσο κατανόησης, έκφρασης, περιγραφής και µετατροπής της πραγµατικότητας, αλλά και δηµιουργίας πραγµατικότητας. Εξάλλου, µε τη λογοτεχνία η γλώσσα γίνεται όχηµα και αποτέλεσµα τέχνης και αισθητικής καλλιέργειας. Επίσης τα κείµενα της λογοτεχνίας, παρέχουν διάφορες οπτικές και ερµηνείες του κόσµου, εµπλουτίζουν την αντίληψη των µαθητών για τον κόσµο, διευρύνουν τον ορίζοντα των εµπειριών τους, ευνοούν την κατανόηση της διαφορετικότητας και την ανάπτυξη της ανεκτικότητας. Το Πρόγραµµα λαµβάνει υπόψη τόσο τη συγχρονική όσο και τη διαχρονική διάσταση της ελληνικής γλώσσας, εφόσον αυτή θεωρείται στοιχείο εθνικής ταυτότητας, φορέας µακραίωνης πολιτισµικής παράδοσης και γραµµατολογίας, δίαυλος επικοινωνίας στην ευρωπαϊκή και στην παγκόσµια κοινότητα. Στους στόχους του Προγράµµατος αξιοποιείται ο ετερογενής χαρακτήρας της ελληνικής γλώσσας, µε τις κοινωνικές, γεωγραφικές και υφολογικές παραλλαγές της. Τέλος, µε δεδοµένο το πολυπολιτισµικό στοιχείο της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, η γλώσσα προτείνεται ως µέσο ένταξης των αλλοδαπών στην κοινωνία αυτή.
...